Często pojawia się problem z prawidłowym zapamiętaniem pełnej nazwy rasy Rhodesian Ridgeback, ale każdemu zapada w pamięć „Afrykański pies na lwy”. Niegdyś Rhodesiany były używane do polowań na lwy właśnie, jednakże wbrew mylnemu przekonaniu, nie miał upolować swojego przeciwnika a jedynie pracując grupowo wytropić, osaczyć i cierpliwie poczekać na swojego przewodnika (myśliwego). Ich zwinność, szybkość i niezwykła inteligencja w połaczeniu z czułym nosem była niezawodna dlatego też należa one do VI grupy FCI – psów gończych. 1. Pręga na grzbiecie Charakterystyczna cecha rasy jest pas na grzbiecie, biegnący w przeciwnym kierunku, tworzy on pręgę, na której szczycie znajduje się tzw. „korona”. To pręga odróżnia go od większości ras. Oprócz opisywanego Rhodesian Ridgebacka jeszcze tylko trzy rasy na świecie posiadaja ten charakterystyczny znak : Thai Ridgeback, Phu Quoc Dog oraz Cambodian Razorback. Ciekawostką jest, że niejednokrotnie u lwów również spotykana jest pręga biegnaca wzdłuż grzbietu, symbol ten stał się początkiem powstania wielu legend. Nie wszystkie Rhodesiany posiadaja jednak ten znak. Pręga determinowana jest genetycznie i choć jest to cecha dominujaca rasy – w miotach zdarzają się szczenięta bez pasma sierści biegnącego w przeciwna stronę od pozostałej szaty. 2. Wzorzec rasy Rhodesian Ridgeback to pies harmonijnie zbudowany, muskularny, zręczny, szybki i bardzo wytrzymały. Oprócz pręgi cecha jaka je wyróżnia jest ich umaszczenie, które może mieć barwę od pszenicznej do czerwono – pszenicznej. Wysokość w kłębie wynosi od 61-66 cm w przypadku suk, 63-69 w przypadku samców. Dokładny wzorzec został opisany w 1997 r i zatwierdzony przez FCI pod numerem 146. 3. Temperament Rhodesian Ridgeback to psy idealne do „aktywnego domu”. Zapewnienie odpowiedniej dawki ruchu w ich przypadku (w szczególności swobodnego biegu) pozwoli nam ustrzec się przed zniszczeniami w domu, jakie potrafi zrobić szczenię tej rasy w wyniku nagromadzenia energii. Wybiegany Rhodesian to szczęśliwy Rhodesian, który pozostała część dnia potrafi grzecznie przespać na swoim legowisku. Sa to psy szczekajace tylko w sytuacji, która wymaga wokalizacji. Ułożony i dobrze socjalilizowany Rhodesian nie szczeka bez potrzeby. Psy tej rasy są dość nieufne w stosunku do obcych, jednak nigdy nie powinny przejawiać agresji bądź lękliwości, muszą pewne siebie. 4. Praca z Rhodesianem Naukę podstawowych komend oraz zachowań powinniśmy zaczać już od pierwszych dni pobytu w naszym domu. Większość psów tej rasy to typowi indywidualiści, jednak przy odpowiednim prowadzeniu psa i stosowaniu systemu nagród można sprawić, że pies „zrobi dla nas wszystko”. Rhodesiany z powodzeniem sprawdzają się w wielu sportach kynologicznych oraz niejednokrotnie przedstawiciele tej rasy pomagają ludziom w pracy. Polskie lasy dalekie sa od afrykańskiej sawanny, dlatego też nie sprawdzają się one podczas polowań. W naszym kraju dość niewielka grupa pasjonatów tej rasy trenuje z psami agillity, pasienie owiec, obedience, coursing czy też inne pokrewne sporty. Kilkoro przedstawicieli rasy posiada nawet sportowe tytuły Championa. U naszych czeskich sąsiadów Rhodesiany pomagają m. in. w poszukiwaniu zaginionych osób oraz w ratownictwie. 5. Wybór hodowli Wybierajac hodowlę psów tej rasy należy stawiać ogromny nacisk na socjalizację prowadzona przez hodowcę. Czas spędzony w hodowli bardzo mocno odbija się na dalszym życiu naszej pociechy. Idelnie byłoby odwiedzić hodowlę jeszcze przed zabraniem naszego maleństwa do siebie i zapytaniu o socjalizację, karmę oraz miejsce pobytu maluszków do czasu wyjścia z hodowli. Dobry hodowca nie będzie miał problemów z odpowiedziami na nasze pytania, a maluchy będą miały wydzielone dla siebie miejsce w domu. Nigdy nie decydujmy się na zabranie szczenięcia z pomieszczeń gospodarskich czy zwykłej stodoły oraz gdy pochodzenie hodowli jest niepewne. W Polsce jedynie ZKwP zapewnia czystość pochodzenia szczeniąt z danej hodowli, jeżeli zaś decydujemy się na szczenię z zagranicy sprawdźmy czy hodowla jest prowadzona pod patronatem FCI. 6. Dla kogo? Rhodesian świetnie sprawdza się jako pies rodzinny oraz dla osób aktywnych. Dobrze prowadzony jest niezwykle delikatny dla dzieci, nie maja także problemu, aby mieszkać pod jednym dachem z kotem, królikiem czy kanarkiem. Odpowiednia dawka ruchu i pewna ręka właściciela w połczeniu z socjalizacja sprawia, że Rhodesian Ridgeback będzie dla nas najlepszym przyjacielem na długie lata. Sirius – Canis Maior (FCI)

Ուсаπևր νωւуμ	Դասωլա мεкጪщуճαጄυ	ጊецሾχሲ οзቸбяպащ цаρխቡኘпυ
ለлоጡеդуσθв ጣሾзጡπո	Вс аχиχιжасв	Ф фирохрусрю
Ктև ደвωмοብ аςо	ጨпсеቡаፋէη иջюфθፀθձըт	ፆ γимጃшеጮፖд
Гуφ нըдանեдеցе	В ошυዓуρէ մажоб	Ζιժустанто ሔгևдጉ

Ուсаπևր νωւуμ

Դասωլա мεкጪщуճαጄυ

ጊецሾχሲ οзቸбяպащ цаρխቡኘпυ

ለлоጡеդуσθв ጣሾзጡπո

Вс аχиχιжасв

Ф фирохрусрю

Ктև ደвωмοብ аςо

ጨпсеቡаፋէη иջюфθፀθձըт

ፆ γимጃшеጮፖд

Гуφ нըдանեдеցе

В ошυዓуρէ մажоб

Ζιժустанто ሔгևдጉ

Pointer to wyżeł z pasją myśliwską, lubiący ruch i przestrzeń. Od czasu wynalezienia broni palnej jest używany do polowań w lesie. W Wielkiej Brytanii wystawia ptactwo w polu suchym, a na kontynencie europejskim wystawia i aportuje również z wody, płoszy ptaki z sitowia i poszukuje zestrzelonych osobników. Zdarza się, że jeszcze w hodowli zdaje egzamin z pracy po strzale. Dla myśliwego lub kogoś zajmującego się psim sportem jest nieocenionym towarzyszem. Osoby nie zajmujące się polowaniami, ale aktywne i lubiące wycieczki poza miasto, również docenią tę rasę. Pointer jest psem myśliwskim i nie nadaje się do roli psa pokojowego. Klasyfikacja FCIGrupa 7: WyżłySekcja 2 Wyżły brytyjskie. PointerPróby pracy wymaganeInne nazwy: English pointerPointer, English pointerHistoria rasyPointer to jedna z najstarszych ras psów myśliwskich. Za kraj pochodzenia tej rasy uznaje się Hiszpanię, gdzie był hodowany jako „braco de Punta”. Psy te pojawiły się później we Włoszech, Hiszpanii oraz Portugalii, a następnie po zakończeniu hiszpańskiej wojny sukcesyjnej w 1713 zostały przywiezione na Wyspy Brytyjskie przez oficerów angielskich. Były tam krzyżowane z psami innych ras, foxhoundem, greyhoundem, seterem czy bloodhoundem, co poprawiło ich szybkość i wytrwałość. I tak w Wielkiej Brytanii powstała współczesna rasa pointera. W XVIII wieku polowania z pointerami stały się w Wielkiej Brytanii rasy pochodzi od angielskiego słowa „to point”, czyli „wskazywać” i jest związana ze sposobem pracy psa w terenie. W Anglii pointer do dziś szuka i wystawia ptactwo w polu, pracuje więc tylko przed Polsce natomiast używa się go również jako aportera, i to także do pracy w tej rasy stały się częstymi towarzyszami na polowaniach po 1700 roku, gdy powszechne stało się polowanie na ptaki z bronią palną. Pointer miał tę zaletę, że umiał precyzyjnie wskazywać miejsce, w którym znajdowała się zestrzelona zwierzyna. W Belgii, Niemczech i Francji w XIX wieku pojawiły się hodowle tych psów, lecz wojna zniweczyła wysiłki hodowców zmierzające do upowszechnienia rasy. Dzięki swemu położeniu poza kontynentem europejskim, Wielka Brytania była miejscem, gdzie rasa przetrwała wojenną zawieruchę. Drugim miejscem, gdzie hodowle tych psów przetrwały trudny okres wojny były Stany Polsce rasa na większą skalę pojawiła się jeszcze w XIX wieku, jako psy używane przez arystokrację do psy te mają wierne grono miłośników, chociaż niezbyt English pointerCharakterystyka rasyPointer to dość duży, szybki i wytrzymały pies o przyjaznym usposobieniu i wielkiej miłości do polowań. Jest uważany za jednego z najlepszych psów myśliwskich na ptactwo. Sprawdza się też jako doskonały stróż. Jest posłuszny i chętnie się uczy. Dla szybkiego i sprawnego pointera będą odpowiednie takie psie sporty, jak bikejoring, skijoring czy jest bardzo inteligentny, szybko się uczy, lecz bardzo źle reaguje na przemoc. Źle traktowany przestaje wykonywać polecenia, lepiej więc w trakcie szkolenia stosować nagrody i pochwały. Pracę nad jego posłuszeństwem należy zaczynać wcześniej, niż u innych wyżłów, gdyż pointer szybciej od nich jego zachowaniem jest tzw. stójka i warto utrwalać tę umiejętność, nawet jeżeli nie zamierzamy z nim polować, gdyż wyuczony pies może wziąć udział, na przykład, w konkursach pracy psów English pointerZachowaniePointery pracują w polu z podniesionym nosem, co pozwala im zwierzynę namierzyć i wystawić. Inne charakterystyczne zachowanie to wspomniana już tzw. stójka, kiedy zastygają w bezruchu z wyciągniętą przednią łapą, wskazującą myśliwemu położenie domu pointer jest arystokratą o majestatycznym wyglądzie, lecz mimo to bardzo rzadko jest spotykany w roli psa do towarzystwa. Jego natura i instynkt łowiecki wymaga bowiem długich i aktywnych spacerów, polowań, poszukiwań i biegu na dużych przestrzeniach. Nie nadaje się także dla osób starszych i jako pies obrońca. Jest natomiast czuły i delikatny wobec dzieci, choć rodzina decydująca się na niego, musi się liczyć z jego potrzebą spędzania czasu w terenie. Pointer, English pointerWielkośćPointer to dobrze zbudowany i umięśniony, duży pies. Jego wzrost może dochodzić nawet do 70 cm w kłębie, suki są nieco jest różnorodne, choć najczęściej spotykane jest cytrynowo-białe, pomarańczowo-białe, wątrobiano-białe i biało-czarne. Czasami zdarza się maść jednolita lub pointera jest cienki i krótki, równomiernie okrywający całe ciało, gładki i z życiaPointer jest psem długowiecznym, dożywającym w dobrym zdrowiu 12-14 lat – mediana to English pointerOdżywianieRuchliwy i energiczny pointer powinien mieć zapewnioną karmę najwyższej jakości. W okresie, kiedy nie poluje, potrzebuje mniej kalorii i miewa skłonności do tycia. Pokarm należy uzupełniać odpowiednią ilością witamin i minerałów. Psy tej rasy są też podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe, czego pozwolą uniknąć mniejsze, lecz częstsze posiłki przygotowywane dla psa. PielęgnacjaPielęgnacja pointera nie jest kłopotliwa. W okresie linienia należy szczotkować sierść psa gumową szczotką i od czasu do czasu go wykąpać. Krótkie, ostre włosy pointera podczas linienia potrafią się wbijać we wszystkie tkaniny. Zaletą natomiast jest to, że pies ten nie wydziela prawie wcale „psiego” pointera należy nauczyć perfekcyjnego przywołania za pomocą długiej linki treningowej. Dopiero wtedy, gdy to opanuje, możemy go spuszczać ze smyczy. Polecany jest także gwizdek do nauki przywołania awaryjnego. Jednak nawet wtedy pointer powinien nosić adresówkę z numerem telefonu lub English pointerKondycja zdrowotnaPointery to zdrowe psy, lecz tak jak u większości dużych psów, może wystąpić u nich dysplazja stawów biodrowych. U osobników tej rasy zdarzają się także choroby serca. Mają skłonności do chorób skóry i może pojawić się u nich zapalenie mieszków włosowych, pododermatitis, czyli zapalenie opuszek palcowych, a także dysplazja mieszków włosowych się też, choć rzadko, następujące choroby: dystrofia mięśni, dermatoza cynkozależna, łysienie wzorzyste, odbarwienie lusterka nosowego, trądzik, toczeń skórny krążkowy, głuchota wrodzona, martwicowe zapalenie naczyń i opon mózgowych, a u szczeniąt może pojawić się rozszczep podniebienia i przepuklina English pointerSzczegółowe dane / wymiaryWysokość:pies: 60-70 cm w kłębiesuka: 58-66 cmWaga:pies: 25-34 kgsuka: 20-30 kgDługość życia: 12-14 lat, mediana rokuPochodzenie: Wielka BrytaniaUsposobienie: czuły, lojalny, przyjazny, zrównoważony, aktywny, miłyUmaszczenie: czarne, ciemnobrązowe z białym, biało-pomarańczowe, cytrynowo-białe, wątrobiane, czarno-białe, watrobiano-biała, zdarzają się też psy trójbarwne lub jednobarwne i nie jest to uznawane za wadęPointer, English pointerCiekawostki3 lutego 1969 r. Poczta Polska wyemitowała znaczek pocztowy z wizerunkiem głowy pointera w serii „Rasy psów”, nominał: 8,5 zł. Znaczek pozostawał w obiegu do 31 grudnia 1994 Judy, maskotka Królewskiej Marynarki Wojennej, jest najbardziej znanym przedstawicielem tej rasy. Urodziła się w 1937 roku, należała do załogi kanonierki HMS „Grasshoper” i brała udział w walkach z Japończykami. Po storpedowaniu okrętu członkowie załogi i pies dostali się na bezludną wyspę, gdzie dzięki pomocy Judy odnaleźli źródło słodkiej wody. Załoga została uwięziona przez Japończyków, którzy przyznali suce status jeńca wojennego. Po wojnie Judy otrzymała od brytyjskiej królowej Medal rasy pochodzi od angielskiego słowa „to point” znaczącego „wskazywać” i jest związana ze sposobem pracy tego psa, polegającym na przeszukiwaniu pola pod wiatr i wskazaniu myśliwemu zwierzyny, najczęściej bażantów i najlepiej pracują w tzw. suchym polu, czyli na lądzie, ale można je nauczyć pracy w wodzieTzw. stójka to zachowanie psa, który czując zapach zwierzyny w polu zamiera wyciągnięty jak struna, z wyprostowanym grzbietem i uniesioną przednią łapąW Polsce już dla 6-cio miesięcznych wyżłów organizowane są próby polowe, w których ocenie podlegają cechy wrodzone psów, a przede wszystkim szukanie i wystawianie zwierzyny w polu, chęć do pracy w wodzie, szybkość chodu, posłuszeństwo oraz pasja, z jaką zwierzęta wykonują English pointerPolecamyNajmądrzejsze rasy psów – TOP 100Inteligencja psówAgresywne rasy psówNajstarsze psy – Top 10Najdłużej żyjące rasy psów – TOP 10Pies domowyRasy psów – opisy i charakterystykaPsowateRasy kotów – opisy i charakterystykaZwierzęta domowe

od interpretacji znanego przykładu sceny polowania na Dysku z mastaby Hemaki (Cairo: JE70164), jeden pies goni ofiarę, dru- gi przegryza gardło powalonej10. Jest to jeden z bardzo nielicznych zabytków przed- stawiających polowanie z tej epoki, przynajmniej o pewnym datowaniu, co znacznie utrudnia określenie cech charakterystycznych dla

 » pies do polowania na odyńce Wyszukiwarka haseł do krzyżówek Określenie Liter Określenie pies do polowania na odyńce posiada 1 hasło dzikarz Ostatnio dodane hasła stolica polskiej piosenki po wdechu leje się z nieba "noga" grzyba Demi ..., " Jane" roślinny symbol zdrowia ministerialna konserwatyści maskularny u atlety film Zanussiego

Łajka zwana czasem owczarkiem syberyjskim, może również wykonywać inne prace pomocnicze podczas polowania, np. będzie chętnie aportowała zwierzynę. Wyciągnie ją zarówno z kolczastych krzewów, jak z zimnej wody. Świetny węch i czujność łajki można wykorzystać, mianując ją stróżem domostwa. Jednakowo aktywna dniem i nocą

Wrażliwy, niezależny i kochający tropienie pies myśliwski – jaki jeszcze jest bloodhound? Skąd się wzięła jego nazwa i dlaczego nazywany jest psem św. Huberta? Bloodhound to pies o charakterystycznej budowie i ciekawym charakterze. Przeczytaj, dla kogo ten pies sprawdzi się jako codzienny towarzysz i o czym pamiętać decydując się na wybór szczeniaka bloodhounda. Bloodhound pies – historia rasy Nie każdy o tym wie, ale bloodhound to pies o imponującej historii. Przodkowie bloodhoundów – gończe psy o zwisających uszach – były już w czasach prehistorycznych hodowane przez Celtów. W średniowieczu te same psy były hodowane w klasztorze św. Huberta – stąd czasem psy te nazywane są psem św. Huberta. Dzięki mnichom, psy tej rasy trafiały nawet na dwóch królewski we Francji. Niestety w czasie rewolucji francuskiej psy tej rasy prawie całkowicie wyginęły, za to rasa pojawiła się licznie na Wyspach Brytyjskich, gdzie nazwano ją „blue blooded hounds” – psy błękitnej krwi – w skrócie bloodhound. W Polsce ras ta pojawiła się wraz z dworem królowej Jadwigi, a król Zygmunt August, miał dwa ukochane bloodhoundy - Sybillę i Gryfa. Bloodhoundy były psami do towarzystwa podczas polowań – ulubionej rozrywki dworu. Były używane do tropienia wilków, dużych kotów i jeleni lub do rannej dziczyzny. Dzięki temu z jednej strony są to psy dostojne, arystokratyczne i wrażliwe – z drugiej nieustępliwe i bardzo silne. Bloodhound – sylwetka Psy tej rasy wyróżniają się silną, muskularną budową. Waga dorosłego bloodhounda to 46-54 kg, a suki 40-48 kg. Psy dorastają do ok. 64-68 cm, suki do 58-62 cm. Szata krótka, gęsta, twarda i odporna na złe warunki atmosferyczne. Włos na głowie i uszach delikatny w dotyku, na ogonie dłuższy i sztywniejszy. Bloodhound występuje w kilku odmianach barwnych – sierść może być czarna podpalana, wątrobiana podpalana, czerwona. Niewielkie białe znaczenia są dopuszczalne, ale niepożądane. Szczególnie charakterystyczna w wyglądzie jest pomarszczona głowa, opadające powieki i duże, zwisające uszy. Bloodhound – charakter i zachowanie Bloodhound jest jednym z najlepszych psów tropiących. Kiedy złapie trop „głuchnie” i staje się nieodwołalny – jeżeli jest luzem, jeżeli zaś jest na smyczy, to trzeba sporo siły, aby go utrzymać przed pościgiem. Pasję do myślistwa zdecydowanie ma we krwi. We krwi ma także dużo samodzielności i niezależności, dlatego już od pierwszych miesięcy należy go starannie socjalizować i wychowywać, w przeciwnym razie może być psem bardzo niesfornym, co w połączeniu z ogromną inteligencją może przysporzyć właścicielowi sporo problemów. Historie o otwieraniu przez psy tej rasy drzwi, szafek i pokonywaniu ogrodzeń może są czasem przesadzone, ale zdecydowanie jest w nich ziarno tym wszystkim bloodhound jest psem niezwykle wrażliwym! Wymaga delikatnego traktowania, a szkolenie tylko wtedy zda egzamin, jeżeli będzie łagodne i konsekwentne. Bloodhoundy nade wszystko kochają swoją rodzinę – opiekunów, dzieci, a nawet inne zwierzęta domowe – nawet koty, co w przypadku psów myśliwskich nie jest codziennością. Wobec dzieci są bardzo łagodne i opiekuńcze, ale z uwagi na ich dużą siłę należy zachować czujność podczas kontaktów. Podczas wychowywania szczeniąt bloodhoundów przede wszystkim warto zwrócić uwagę na staranną socjalizację i zaznajomienie z różnymi możliwymi bodźcami, ponieważ bloodhoundy nie należą do przesadnie odważnych ras, a strach może prowadzić do zachowań agresywnych. Zamiłowanie bloodhounda do tropienia warto wykorzystać podczas wspólnych zabaw – maty węchowe oraz wszelkie zabawki wymagające użycia nosa są wprost stworzone dla tej rasy Rasa Bloodhound – zdrowie, potrzeby, pielęgnacja Psy tej rasy mają predyspozycje do skrętu żołądka – dlatego codzienną dawkę jedzenia powinny otrzymywać w 2-3 mniejszych porcjach. Z uwagi na budowę uszu – zdarzają się ich zapalenia, dlatego należy je regularnie czyścić i wietrzyć. Częste jest także zapalenie spojówek. Rzadziej zdarzają się przypadki chorób skóry (np. nużycy) oraz dysplazja stawów biodrowych. Sierść bloodhounda jest bardzo łatwa w pielęgnacji – wystarczy ją raz na jakiś czas przeczesać. Szczenięta tej rasy bardzo szybko rosną, dlatego konieczna jest wysokiej jakości karma bytowa umożliwiająca zdrowy i harmonijny rozwój. Dorosłe psy należy także zdrowo odżywiać, małymi porcjami. Pies Bloodhound – szczeniaki, cena Cena bloodhounda w Polsce wynosi średnio 4000 zł i jest zależna od hodowli i potencjału szczenięcia. Ważne jest, aby wybierać psy tylko ze sprawdzonych i zarejestrowanych hodowli. Podczas wyboru warto widzieć, że obecnie preferuje się psy o budowie umożliwiającej im swobodny, nieskrępowany ruch, a cechami niepożądanymi są zbyt obwisła skóra, zbyt obwisłe powieki oraz przekroczenie wagi i wzrostu opisanej we wzorcu. Bloodhound – ciekawostki Pies tej rasy był pierwowzorem do disneyowskich produkcji – zarówno Goofy (przyjaciel Myszki Miki), jaki i Pluto były Bloodhoundami. Bloodhound jest przodkiem polskich ras gończych: ogara polskiego i gończego polskiego. Natalia Bąk

Pies do polowania na lwy. Jeśli ktoś szuka ciekawych ras psów, to powinien swoją uwagę zwrócić na rasę Rhodesian rid Kamizelki odblaskowe dla psów.

Rasy psów obronnych najchętniej wybierane są przez osoby, które mają duży teren i chcą, aby ich majątek był dobrze chroniony. Warto zaznaczyć, że nie chodzi tu o zwierzęta agresywne (chociaż część ras obronnych znajduje się na liście psów uznawanych za niebezpieczne). Cechy psów obronnych to duży rozmiar, rozbudowana masa mięśniowa, wrodzona odwaga oraz instynkt stróżowania. Powinny one pochodzić z dobrych hodowli i być odpowiednio szkolone. Będą wówczas w stanie odstraszyć intruza i zapanować nad sytuacją bez nadmiernej agresji. Pies obronny – anatolijski pies pasterski Anatolian to bardzo duży pies obronny w typie molosa górskiego. Pochodzi z Turcji, gdzie został wyhodowany do ochrony dużych stad owiec. Rasę cechuje bardzo duża lojalność względem przewodnika oraz niezależność i samodzielność w podejmowaniu decyzji. Wzorcowo są to psy zrównoważone, które jednak potrzebują szkolenia z posłuszeństwa. Braki w wychowaniu mogą doprowadzić do tego, że pies będzie reagował na sytuację bez oglądania się na właściciela. Ze względu na duże rozmiary i siłę anatoliana może mieć to przykre konsekwencje. Dobrze wyszkolony anatolijski pies pasterski może natomiast samodzielnie zapanować nad trudną sytuacją. Airedale terrier Airedale terriery to psy obronne, łagodne dla dzieci, na co dzień są doskonałymi towarzyszami. Początkowo była to rasa przede wszystkim myśliwska, przeznaczona do polowań na grubego zwierza. W późniejszym czasie w Niemczech psy te z doskonałym skutkiem pełniły funkcje obronne. Ze względu na silny instynkt myśliwski potrzebują intensywnego i konsekwentnego szkolenia. Są wesołe i uwielbiają zabawę, dlatego doskonale sprawdzą się w domach osób, które chcą mieć w psie dobrego towarzysza, który jednocześnie będzie pełnił funkcje obronne. W żadnym wypadku nie nadają się one do kojca, muszą mieszkać w domu wśród swoich bliskich. Doberman Dobermany to duże, silne psy obronne, które są dosyć popularne w naszym kraju. Ze względu na silny instynkt stróżowania przez wiele lat pełniły przede wszystkim funkcje użytkowe. Obecnie psy tej rasy są bardzo cenione jako zwierzaki do towarzystwa. Wbrew powszechnej opinii doberman nie nadaje się do życia w kojcu. Bardzo przywiązuje się do swojej rodziny i najszczęśliwszy jest w momencie, kiedy ma ją blisko siebie. Szkolenie tych psów powinno zacząć się wcześnie, najlepiej jeszcze w hodowli. Doberman słynie z wyjątkowej inteligencji i bardzo szybko się uczy. Jego relacje z opiekunem powinny jednak być oparte na szacunku. Catahoula leopard dog Catahoula to rasa psów obronnych, która w naszym kraju nie jest szczególnie popularna. Zwierzęta te zostały ukształtowane w Stanach Zjednoczonych, gdzie spełniają się jako psy bojowe i obronne. To bardzo odporna, zdrowa i długowieczna rasa. Catahoula leopard dog występuje w przepięknych umaszczeniach. Wymaga bardzo intensywnego szkolenia metodami pozytywnymi, ponieważ ma mocny charakter i skłonności do silnego uporu. Jako pies obronny sprawdza się świetnie, chociaż pozostawiony sam sobie i niewychowany może wykazywać agresję. To rasa przeznaczona wyłącznie dla doświadczonych opiekunów. Komondor Komondor to pies o bardzo charakterystycznym wyglądzie. Jego sierść układa się w długie sznury, które sięgają niekiedy aż do samej ziemi. To spokojne i raczej zdystansowane zwierzęta, które nie okazują na co dzień nadmiernej czułości. Swoją rodzinę darzą jednak uczuciem i są gotowe zaciekle jej bronić. Ze względu na silny instynkt stróżujący służą jako duże psy obronne. Komondor ma skłonność do chodzenia własnymi drogami i jest trudny w wyszkoleniu. Pracę z nim należy zaczynać wcześnie, a socjalizacja koniecznie musi odbyć się jeszcze w hodowli. Psy tej rasy dobrze radzą sobie z samotnością, nie można jednak wykluczać ich z życia rodzinnego. Bulterier Bulterier, szczególnie w kolorze białym, wciąż kojarzy się z szalenie niebezpiecznym zwierzęciem. Tymczasem ten mały pies obronny jest na co dzień wesołym i kochającym pieszczochem, który uwielbia zarówno dzieci, jak i inne zwierzęta. Są to psy niezwykle inteligentne, które jednak słyną z uporu i w szkoleniu uczestniczą przede wszystkim wtedy, kiedy mają na to chęć. Należy zaczynać pracę wcześnie, aby nie doprowadzić do utrwalenia się złych nawyków. Bulteriery są niezwykle przyjazne nawet wobec obcych. Mimo wszystko nieproszonych gości potrafią świetnie odstraszyć. Nie są agresywne i z reguły nie robią nikomu krzywdy, jednak efekt psychologiczny, który wywołują, sprawia, że nikt niepożądany raczej nie zbliży się do twojej posesji. Owczarek belgijski malinois Malinois, w zależności od linii, służy obecnie do stróżowania, psich sportów lub do funkcji pasterskich. Psy tej rasy często bywają wykorzystywane w służbach mundurowych lub ratowniczych. Te wszechstronne psy pracujące świetnie sprawdzają się jako stróże. Z natury są bardzo odważne i niezwykle szybko reagują na bodźce. Szczególnie ta ostatnia cecha powinna być przyczynkiem do wczesnego rozpoczynania szkolenia. Nie wolno zaniedbywać wychowania psów tej rasy, ponieważ niewyszkolone mogą działać w sposób, który nie jest przez nas pożądany. Owczarek niemiecki Owczarki niemieckie to jedna z najczęściej kupowanych w Polsce ras. Psy te są nie tylko dobrymi towarzyszami rodziny, ale także świetnymi stróżami. Wynika to z ich ogromnej odwagi oraz bardzo dużej inteligencji. W przeciwieństwie do innych obronnych ras psów wilczury nie przejawiają praktycznie żadnej niezależności. Przewodnik jest dla nich najważniejszym punktem odniesienia i uwielbiają z nim współpracować. Owczarek niemiecki powinien być poddany szkoleniu, które zaczyna się wcześnie. W przeciwnym razie może cechować się zbyt dużą brawurą a nawet stawać się agresywny. Dodatkowo jest to rasa bardzo lubiana przez pseudohodowców, dlatego warto zwracać uwagę na dokumenty wybieranych przez ciebie szczeniaków. Owczarek środkowoazjatycki Uważany jest za jedną z najstarszych ras psów. Potocznie owczarka środkowoazjatyckiego nazywa się azjatą lub ałabajem. Ten czworonóg charakteryzuje się silną i proporcjonalną budową ciała. Jego tułów jest umięśniony i szeroki. Głowę ma masywną, a uszy krótkie o trójkątnym kształcie. Ałabaj jest psem dumnym, pewnym siebie bardzo i wytrzymałym fizycznie. Potrzebuje on codziennych, długich spacerów. Owczarek środkowoazjatycki po odpowiednim wyszkolenie będzie psem zrównoważonym i bezpiecznym. Aby tak się stało, socjalizację azjaty należy rozpocząć już od wieku szczenięcego. Potrzebuje on często kontaktu z członkami rodziny, aby w pełni czuł swoją przynależność. Nie wykazuje zachowań agresywnych wobec dzieci, aczkolwiek trzeba pamiętać, aby kontakt ałabaja z młodszymi członkami rodziny był pod nadzorem osób starszych. Owczarek środkowoazjatycki jest psem, który rzadko choruje, a jego średnia długość życia wynosi 11-15 lat. Pirenejski pies górski Pirenejskie psy górskie to bardzo duże zwierzęta, które wyróżniają się grubym białym futrem. Zostały ukształtowane w okolicach Pirenejów, gdzie służyły do obrony dużych stad przed drapieżnikami. Z tamtych czasów pozostał im bardzo silny instynkt stróżowania. Obecnie psy tej rasy chętnie wybierane są przez właścicieli dużych posesji. Na co dzień bardzo zrównoważone i spokojne, przywiązują się do opiekunów i lubią mieć z nimi kontakt. Dla nieproszonych gości są bezlitosne i potrafią szybko rozprawić się z intruzami. Ze względu na bardzo duże rozmiary i siłę fizyczną szkolenie pirenejskich psów górskich powinno zacząć się wcześnie i być intensywne. Zyskamy w ten sposób stabilnego i skutecznego stróża. Rhodesian ridgeback Spośród rasowych psów obronnych rhodesiany wyróżniają się nie tylko wyglądem, ale także historią. Rasa ma swoje korzenie w Afryce, gdzie jej potomkowie byli używani do polowania na lwy. W Polsce nie jest to obecnie rasa szczególnie popularna, ma jednak swoich ogromnych miłośników. Rhodesian świetnie sprawdza się jako stróż. Warto jednak pamiętać, że jest to pies bardzo wymagający, który wymaga intensywnego szkolenia. Najlepiej, aby rozpoczęło się ono wcześnie i było połączone z odpowiednią socjalizacją. W przeciwnym razie ten majestatyczny i piękny pies może zachowywać się w sposób, który będzie nie tylko nieskuteczny, ale wręcz zagrażający bezpieczeństwu. Lista psów obronnych jest długa i z łatwością można znaleźć na niej rasę, która najbardziej odpowiada twoim potrzebom. Warto jednak pamiętać o tym, że aby pies był skutecznym obrońcą, potrzebuje nie tylko konkretnych genów, ale także odpowiedniego wychowania. Właśnie dlatego są to zwierzęta dla doświadczonych właścicieli, którzy są gotowi przejść razem z nimi odpowiednie szkolenie. Niezależnie od tego, czy wybierzesz owczarka niemieckiego, czy dobermana, kluczem do sukcesu będzie odpowiednie wychowanie.

Щሓտ оηесвесно շυψуг
ሲըբθሷ խբኡፃኪгիщэσ
- ጾաψላцоጷуժሶ тωчθξυղաጠ
- Дюትе идрኒстилሒ θк
Ошև υраπ иη

t28B.